Ergänzende Bilder

Wat drijft ons?

Alix von Melle, LOWA PRO Team

23.03.2020 | Alix von Melle uit het LOWA PRO Team ging voor ons zitten om te praten over haar motivatie, haar passie en het plezier van berg­be­klimmen en wandelen.

Wat drijft ons?

Beloond te worden met erva­ringen die niet met geld te betalen zijn.

Al 30 jaar reis ik en verken ik de wereld. Het liefst bij het berg­be­klimmen en op eilanden. Ik voel graag de zon lekker warm op mijn gezicht schijnen, ook bij –30 graden Celsius op een acht­dui­zender. Een goed reistempo is in slow motion – te voet, op de fiets, op klim­schoenen of op toerski’s. Altijd met een rugzak. Het is makke­lijker om te reizen met weinig bagage. Reizen betekent avontuur en avontuur is natuurlijk dat je vooraf niet precies weet of je je doel bereikt of wat dat precies is.

Dieprode zons­on­der­gangen, adem­be­nemende uitzichten op ruige berg­toppen of schit­terende bergmeren – die beelden neem ik in mijn hart mee naar huis. Ze geven me kracht en energie voor het dagelijks leven, innerlijke voldoening en een heel bijzonder geluks­gevoel. Het geluks­gevoel dat ik op een top heb, is trouwens helemaal onaf­han­kelijk van hoe hoog de berg is.

Ik laat me betoveren door culturen en religies en ben gefas­cineerd door vreemde landen en hun inwoners. Bijvoorbeeld de monniken in Lhasa, die sneeuw scheppen in diepe sneeuw­jachten, of de Nepalese vrouwen die bij het werk op het land hun baby in kleurrijke doeken op hun rug dragen. Het is fasci­nerend om te zien met hoe weinig materiële zaken mensen zich redden, en dat ze daarbij tevredener lijken dan wij in onze westerse wereld. In onze luxe bubbel, waarin we alles hebben en toch niet gelukkig zijn.

Het maakt niet uit hoeveel je op reis hebt gezien of meegemaakt – wereld­cul­tuur­erfgoed, geluk op de top, een of andere persoonlijke toppres­taties – voor mij is reizen in de eerste plaats mijn horizon verbreden en een bron van inspiratie, met bijzondere momenten buiten beroemde omge­vingen. De aanblik van een slagerij in de hitte van Pakistan of een geroosterde cavia in Peru bezorgt mij niet alleen exotische kennis over eetcultuur, hygiëne en dieren­be­scherming, maar ook een zeer rust­gevende en uitein­delijk ook ontspannende aarding van mijn leven. Als een effectieve tegenpool van onze verpakte, steriele en hectisch-opge­jaagde wereld. Een luxe bubbel die vaak ons zicht op het essentiële vertroebelt en ons veel te snel weer laat loskomen.