LOWA PRO Team Simon Gietl
Van houtworm tot bergvos
Simon Gietl mag van hout zijn beroep hebben gemaakt, maar hij vond zijn roeping op een heel ander terrein. De Zuid-Tiroolse berggids en extreme bergbeklimmer woont samen met zijn gezin in Luttach en is – geheel dankzij zijn passie – voornamelijk in de bergen te vinden. Of het nu ergens tussen de Dolomieten is, op expeditie in Groenland, Patagonië, de Himalaya of op de meest uiteenlopende andere wanden van deze wereld – Simon Gietl is een avonturier in hart en nieren. Veel meer dan alleen de overwinning van een top heeft voor hem het geheel aan ervaringen bijzondere betekenis.
Simons affiniteit met de bergen was niet altijd zo duidelijk als nu. Voordat hij op 18-jarige leeftijd door de bergkoorts werd gegrepen, ging hij eerst in de leer als timmerman. Drie jaar na zijn eerste verticale ervaringen werd de voormalige “houtworm” eindelijk verliefd op de bergen – en niets stond het begin van zijn carrière als professionele bergbeklimmer in de weg.
Wat voor Simon Gietl het meest telt op rotsen en ijs zijn de eisen die hij aan zichzelf stelt – zowel fysiek als mentaal. Hij geeft er de voorkeur aan zich te wijden aan rots- en ijsroutes, waar hij trouw kan zijn aan de uitspraak van Wolfgang Güllich: “Het hoofd is de belangrijkste spier bij het klimmen”. “Ik train lichaam en geest ook met de pretentie om mijn eigen sporen achter te laten in alpiene wanden”, zegt hij over zichzelf. Sporen waarvoor hij onder andere al in 2016 werd onderscheiden met de “Grignetta d’Oro”, de prijs voor de beste alpinist van Italië.
Feiten & informatie
- Geboortedatum:
- 05.11.1984
- Geboorteplaats:
- Bruneck
- Land:
- Luttach
- Beroep:
- erkend berg- en skigids
- Favoriete klimplek:
- Dolomieten
- Lokale berg:
- Schwarzenstein
- Lengte:
- 1,77 m
- Gewicht:
- 68 kg
Simon Gietl,
We mogen je nu officieel welkom heten in het LOWA PRO-team. Hoe ben je in het team terechtgekomen?
“In 2013 was ik samen met Hans Kammerlander op pad. Hij had me meegenomen naar zijn project in Canada. Het doel van het project was om de Matterhorn van de verschillende continenten te beklimmen. In 2013 was in Canada de Mount Assiniboine aan de beurt. Het was natuurlijk een grote eer om met hem op expeditie te gaan. Hans droeg destijds ook het LOWA-schoenmodel LATOK. Natuurlijk spraken we over expeditieschoenen, en zo werd ik me bewust van LOWA. Via Hans heb ik verschillende contactpersonen leren kennen. Er gingen een paar jaar voorbij, en nu zit ik hier.”
Laten we vanuit het hier en nu een stukje terug in de tijd gaan. Hoe ben je eigenlijk begonnen met bergsport?
“Dat is een interessant verhaal. Op mijn 18e ben ik begonnen met klimmen. In die tijd liftte ik een keer van Bad Doberan naar Bruneck en ik werd meegenomen door een oudere man die net terugkwam van de Drei Zinnen. Hij was daar op een inspectie en hij vertelde me over zijn ervaringen, hoe het gevoel daar boven was en welke ervaringen hij mee naar huis nam. Ik vond het zo fascinerend dat ik dacht, nu moet ik ook beginnen met klimmen. Dat was het echte begin.
Bovendien was school altijd al lastig voor mij. Ik begreep de lesstof niet en de leraren begrepen mij als persoon niet. In die tijd was sport – ik zat bij een hardloopclub, een voetbalclub en een mountainbikeclub – een middel om een doel te bereiken en dat heeft me veel gegeven in die verder moeilijke tijd. Als jongere zocht ik altijd ergens naar in de sport, maar ik heb het nooit echt gevonden. Na die ervaring als lifter heb ik toen mijn eerste klimtocht gedaan. Kort voordat ik die avond ging slapen, begreep ik dat dit precies was wat ik al die jaren had gezocht. Sindsdien was het duidelijk – de Drei Zinnen zijn mijn bergen.”
Wat fascineert je zo aan de bergsport?
“Bergsport is natuurlijk beweging en buiten zijn. Maar mijn grootste drijfveer en de voor mij grootste aantrekkingskracht is het feit dat je je eigen scheidsrechter bent. Je bepaalt zelf hoe je de berg benadert en welke herinneringen je meeneemt van deze berg. Er staan niet allemaal verkeersborden op de berg die de richting en andere regels voorschrijven. Je eigen scheidsrechter zijn, misschien een wat strengere, is iets wat mij bijzonder veel plezier geeft en me motiveert.”
Training is een essentieel onderdeel van het leven als sporter. Hoe overwin je bij het trainen je innerlijke luilak?
“Ik heb denk ik ontzettend veel geluk dat ik trainen eigenlijk te leuk vind. Ik kan me niet herinneren dat ik ooit mezelf heb moeten overwinnen om te gaan trainen. Meestal stel je jezelf een doel. Voor mij is het op dit moment belangrijk dat ik überhaupt train. Meestal heb ik twee of drie doelen per jaar. Op die grote projecten bereid ik me op de goede manier voor. Als ik me die doelen heb voorgenomen en er echt voor ga, doe ik er alles aan om ze te bereiken. Dan heb ik er ook geen problemen mee om dingen te doen die ik misschien niet zo leuk vind, omdat ik gewoon weet hoe belangrijk ze voor me zijn en dat ik er baat bij heb.”
Hoe bereid je je voor op je tochten? Heb je een speciaal ritueel??
“Allereerst is het natuurlijk belangrijk om je af te vragen wat je echt nodig hebt voor een project. Staat de klimtechniek op de voorgrond of gaat het vooral om uithoudingsvermogen? Afhankelijk daarvan bereid je je voor. Het project ”Nord Drei" van vorig jaar is een goed voorbeeld. Toen hadden we een duidelijk doel: we wilden tijdens een nachttocht de Drei Zinnen en de Großglockner per fiets verbinden. We waren 48 uur non-stop onderweg. Voor ons als klimmers en bergbeklimmers was het duidelijk dat het grootste probleem niet de bergen zelf zou zijn, maar de 400 kilometer fietsen ertussen. Ik ben geen professionele fietser, dus ik wist: vanaf het voorjaar ga ik fietsen. Daar denk ik niet veel over na, maar ik doe het graag als ik weet dat het nodig is. En dan doe ik vaak ook nog eens liever een extra rondje als ik bijna thuis ben, omdat ik weet dat ik daar later blij mee zal zijn."
Wat heb je tijdens je tochten altijd bij je? Misschien iets ongewoons?
“Eigenlijk heb ik altijd een beschermengel bij me. Die beschermengel, die ik altijd bij me draag, is mijn gezin.”
Wat is meestal je eerste gedachte als je je doel hebt bereikt?
“Als je een project succesvol hebt afgerond, denk je op het moment zelf niet zoveel. Natuurlijk ben je eerst vooral blij dat het je is gelukt. Ook belangrijk is het geluksgevoel en de wetenschap dat je het project kunt afsluiten. Tevredenheid komt eigenlijk pas na een week, of zelfs nog later, samen met de innerlijke rust. Dat is ook een heel belangrijk onderwerp, waar ik me de laatste jaren veel mee heb beziggehouden. Het moment dat je echt de top hebt bereikt, is vaak erg kort. Je moet leren om daar echt van te genieten. Dat moment komt helaas niet meer terug. Vaak gaat het zo: je bent boven, alles is je gelukt en je wilt snel weer naar beneden. Dat is allemaal goed en wel, maar het moment is dan voorbij. Het komt niet meer terug. Daarom is het belangrijk om er ook emotioneel van te kunnen genieten.”
Heb je een favoriete tocht?
“Mijn favoriete tocht, die vooral in de Dolomieten en persoonlijk veel voor mij betekent, is de tocht ”Can you hear me?". Die tocht wilde ik doen met mijn beste vriend, die later helaas is verongelukt. Het idee was van hem, en ik had hem beloofd dat ik de tocht samen met hem zou doen. Maar het lot heeft anders besloten. Die tocht was er een waarvoor geen enkele voorbereiding me te veel was. Ik wilde het gewoon doen, wat ik er ook voor moest geven. Het was heel belangrijk dat ik mijn woord aan hem kon houden."
Denk je dat er een plek is die iedereen eens gezien moet hebben?
“Zuid-Tirol en de Drei Zinnen moet je gewoon hebben gezien. Ik heb het voorrecht dat ik al veel andere landen heb gezien en daar nieuwe plaatsen heb kunnen ontdekken. Maar niet één daarvan zou ik willen ruilen met de Dolomieten of Zuid-Tirol. Daar heb ik gewoon mijn hart verloren.”
Wat betekent leven voor jou?
“Voor mij betekent vrijheid leven. Ik geniet van elke dag, omdat je nooit weet hoe lang en hoeveel dagen je nog hebt. Dat vind ik heel belangrijk. Ook als het een keer niet gaat zoals je wilt, bijvoorbeeld bij projecten. Het is belangrijk dat je steeds weer opstaat en doorgaat. Morgen is er weer een dag. Je moet niet meteen het hoofd laten hangen en alles negatief zien. Je kunt ook positieve conclusies trekken uit een mislukking.”
Leef je volgens een mantra of een belangrijke wijsheid?
“Er is een wijsheid die we na mijn klimongeluk op mijn persoonlijke trainingswand hebben geschreven: voel je sterk, maar niet onsterfelijk. Dat vergeet ik hopelijk nooit.”
Waar kun je – naast bergsport – nog meer enthousiast over worden?
“Een dag met mijn gezin is minstens net zoveel waard – absoluut. Daar hoef ik ook niet speciaal enthousiast over te worden. Dan gaat alles automatisch. Alles moet in evenwicht zijn.”
Mijn schoenen voor…
Alpine tochten: ALPINE SL GTX
“De pasvorm, het gewicht en het design van de ALPINE SL GTX zijn perfect op elkaar afgestemd. Een perfect allround pakket voor een bergschoen.”
Expedities: ALPINE ICE GTX
“De pasvorm klopt, hij houdt goed warm en is in de winter geschikt voor elk terrein – bij ijsklimmen, gecombineerd klimmen en ook op 4000 meter hoogte. De ALPINE ICE GTX is altijd de juiste keuze.”
