Vrijwel geruisloos door de lucht glijden en genieten van ongelooflijke panorama’s: paragliden wordt steeds populairder. Het is geen wonder dat de “droom om te vliegen” van oudsher al veel mensen fascineert. Maar waar vroeger de zware schermen meestal met een kabelbaan of stoeltjeslift de berg op werden getransporteerd, gaan veel vliegers tegenwoordig te voet de berg op. “Hike and fly”, zo wordt deze discipline genoemd, die vooral in de winter voor sprookjesachtige belevenissen zorgt. Onze blogpartner Ulligunde heeft wat nuttige tips en een paar mooie startplaatsen voor in de winter voor je samengesteld.
Tenzij een route uitdrukkelijk voor sneeuwschoenlopers of winterwandelaars is bestemd, mogen de pistes buiten de openingsuren niet worden beklommen, omdat ze zowel 's avonds als 's morgens worden geprepareerd. Niet alleen bestaat het gevaar door een sneeuwruimer over het hoofd te worden gezien, maar in steil terrein vooral ook door de lier, waaraan de sneeuwruimer met een staalkabel is bevestigd.
“Voor de vraag of er routes omhoog naar het startpunt zijn, kun je het beste de app ”Alpenvereinaktiv" of “Outdooractive” gebruiken. Daarin kun je schakelen tussen OpenStreetMap-kaarten en officiële gegevens en zo behoorlijk goed nagaan of er paden naar de startplaats zijn (of hoe waarschijnlijk dat is). Als een pad maar op één kaart wordt aangegeven, is de kans 50/50 dat het pad er nog ligt. Bij twijfel: uitproberen!"
Als het scherm in de sneeuw begint weg te glijden, helpen kleine pinnetjes zoals door golfers worden gebruikt voor de afslag – of ook gewone takjes of eventueel lange satéprikkers. Veel moderne schermen (Bantam, Pi3…) hebben oogjes aan de leading edge waarmee het scherm in de sneeuw kan worden vastgezet.
Juist in minder drukke gebieden moeten zweefvluchten worden vermeden, omdat wilde dieren instinctief vluchten voor paragliders. De dieren raken daarbij waardevolle reserves kwijt die van levensbelang zijn voor de winter.
Na langere periodes met mooi weer zijn spikes aan te bevelen, zodat je ook op bevroren sporen en rodelbanen ontspannen kunt klimmen. Als je je zorgen maakt over bevroren vingers tijdens het vliegen, kijk dan eens naar verwarmde handschoenen. Die werken op kleine accupacks en verwarmen elke vinger afzonderlijk – ze zijn goud waard!
“Houd rekening met langlaufers en loop niet in hun spoor. Aan de ene kant verniel je daarmee hun spoor en in de meeste gevallen trap je er toch in.”
Hier kun je een probleemloze beklimming via de rodelbaan verwachten. De eerste startplaats bevindt zich halverwege de top op het middenstation en ligt op het oosten. Als je nog motivatie hebt, kun je doorwandelen naar de top van de Weiherkopf (topstation van de stoeltjeslift) – de startplaats op het zuidwesten is ook in de winter geopend. Hij ligt bij het begin van de variantafdaling en je moet er rekening houden met skiërs. De startplaats op het noorden op de top van de Weiherkopf en de startplaats Knobel (iets onder de top naast de stoeltjeslift) zijn in de winter gesloten! Je landt bij de minigolfbaan (bij de uitgang van het dorp naar het noordoosten), waar ook een parkeerplaats ligt vanwaar je gemakkelijk kunt gaan lopen.
De beklimming begint gewoonlijk vanuit het dorp Ettensberg. Er is een parkeerplaats (tegen een vrijwillige donatie) direct bij de landingsplaats bij de voormalige gasthof Tanne. De beklimming via de Bildkapelle is in de meeste gevallen geprepareerd en na een paar dagen met mooi weer goed begaanbaar. Er zijn startplaatsen op het zuiden, noordoosten en westen. De startplaats op het westen wordt niet al te vaak gebruikt, dus daar kun je startproblemen hebben door de sneeuw. De startplaats op het zuiden wordt gedeeltelijk geëgaliseerd. Op het noordoosten start je direct op het grindterras van de kabelbaan of iets eronder, als de sneeuwcondities dat toelaten.
De klassieker! Natuurlijk zijn er ook paden omhoog naar de belangrijkste plekken in Bassano – maar in de omgeving wordt het eenzamer! Een mooie afwisselende beklimming is bijvoorbeeld die bij Rubbio, die naar een grote startplaats (op het zuiden) leidt. Net zo rustig (in ieder geval bij de beklimming) is het in Meduno, waar de beklimmingspaden rechtstreeks vanaf de landingsplaats door een prachtig landschap naar de verschillende startplaatsen leiden. Nog eenzamer dan in Meduno is het in de winter in Feltre. De beklimming vanaf de landingsplaats loopt eerst door het ingeslapen dorp en daarna via sensationeel mooie paden de helling op.
Als je verlangt naar T-shirts en rioja, moet je de vliegverbindingen naar Malaga eens uitproberen! Met een huurauto rijd je van daaruit in 1,5 uur naar het kleine vliegerscentrum Algodonales, dat helemaal is toegerust op de behoeften van paragliders. De huisberg Levante is rechtstreeks vanuit het dorp beloopbaar (startplaatsen op het zuiden, noorden en noordwesten) en ook alle omliggende startplaatsen zijn meestal via verrassend mooie wandelpaden te bereiken. Wie geen auto wil huren, kan ook uitwijken naar de infrastructuur van de Duitser Gerhard Ganter, die een afhaalservice aanbiedt van het vliegveld naar Algodonales, accommodaties en shuttles naar de startplaatsen.